Ptaki żyjące blisko ludzi.

wik18

Parkowe ptaki często zaskakują nas swoim zachowaniem. Potrafią podejść nawet bardzo blisko, nie reagują na klaśnięcie w dłonie. To dopiero nic. Te ptaki potrafią też jeść z rąk, a nawet siadać na ramieniu!

Nie, nie kłamię. Sama byłam tego świadkiem. Tzn. z gołębiami miejskimi, bo inne bardziej dzikie ptaki nie dały się tak oswoić... Przez całe lato oswajałam sikorki, które jadły mi z rąk. Dały się skusić też zięby. Gołębie z chęcią kosztowały ziarna. Ale szczególnie te trzecie bardzo mnie zainteresowały. Stopniowo zboże zaczęłam wykładać też na ławkę, na której siedziałam. Gdy ptasi goście zjedli wszystko z ziemi, frunęli na nią i zjadali wszystko, począwszy od tego, co jest najbardziej ode mnie oddalone. Ale niemała gromada nadal była głodna. Jeden z gołąbków podszedł tuż do mnie i zaczął sobie jeść. Minęło kilka dni, zanim zaczęłam ziarno sypać też na kolana. A jeden z gołębi, wciąż ten sam który zresztą i tak utkwił mi w pamięci, pierwszy wszedł mi na kolana, gdy siedziałam na ławce. Po chwili i inne gołębie. I następuje trzeci etap: kiedy jedzenie po ziarenku kładę na oparciu ławki. Ach, te gołębie! Nadal nie bały się, usiadły jeden po drugim. Zaczęły się do mnie zbliżać, a ten odważniejszy Siwy gołąb pierwszy usiadł mi na ramieniu. Ale po chwili zszedł, żeby nie było. Smile

Po jakimś czasie wprowadzono surowy zakaz karmienia gołębi, szczególnie na rynku, z wiadomych przyczyn. A gdy nadeszła zima, zaprzestałam karmienia raz na zawsze... Sad

Oczywiście, ptaki te są bardzo oswojone, ponieważ często mają kontakt z ludźmi. Wiele osób je karmi i blisko do nich podchodzi na co dzień. Ptaki są przyzwyczajone do widoku więc każdego człowieka, który znajdzie się w określonym miejscu, tu: parku.

Ale jest jeszcze jedno, na co trzeba zwrócić uwagę. Za każdym razem, gdy wchodziłam do parku, latające sobie w najlepsze wysoko na niebie gołębie od razu pikowały w dół i siadały przy mnie na ziemi. Zazwyczaj było to wtedy, gdy też podrzucałam do góry ziarno. To potwierdza fakt, że ptaki mają bardzo dobry wzrok, zobaczyć z takiej wysokości ich jedzenie.

W poszukiwaniu przygód zimą, pomyślałam tak nad tym, aby oswoić do tego stopnia karmnikowe sikorki. To znaczy, nie do tego, żeby mi siadały na kolanach czy ramieniu, ale na ręce. Orzechy i słonecznik najpierw kładłam koło moich butów na ziemi, kiedy siedziałam. Sikorki nie gardziły tymi ich smakołykami. Z czasem jedzonko kładłam coraz bliżej, później na butach. Bogatki nadal jadły mi, co może śmiesznie brzmi, z butów. Wink

Później kładłam na ręku i stawałam pod drzewami. Jak można już sobie wyobrazić, oswajanie przebiegło pomyślnie. Very Happy

taja

też chyba spróbuje oswoić swoje działkowe sikorki. Osobiście mnie tylko raz gołębie jadły z ręki, to było w londynie na Trafalgar Square. jednego chłopaka obsiadły po całości bo nie tylko na ramionach ale nawet na głowie. Fajnie to wyglądało żałuję że nie mam zdjęcia.